آزمایش Legionella pneumophila (Legionnaires Disease), Antibody, Serum

نوع نمونه:

• سرم (Serum)

شرایط لازم برای نمونه:

• لوازم مورد نیاز: لوله Sarstedt Aliquot، حجم ۵ میلی‌لیتر (T914)

ظرف جمع‌آوری نمونه:

• ترجیحی: لوله ژل سرم (Serum gel)
• قابل قبول: لوله درپوش قرمز (Red top)

ظرف ارسال نمونه:

• ویال پلاستیکی

حجم مورد نیاز نمونه:

• ۰.۵ میلی‌لیتر

دستورالعمل جمع‌آوری:

• نمونه را سانتریفیوژ کرده و سرم را در یک ویال پلاستیکی انتقال دهید.

فرم‌ها:

• در صورت عدم سفارش الکترونیکی، فرم درخواست سرولوژی بیماری‌های عفونی (T916) را تکمیل، چاپ و همراه نمونه ارسال کنید.

حداقل حجم نمونه:

• ۰.۴ میلی‌لیتر

شرایط رد نمونه:

• همولیز شدید – رد می‌شود
• لیپمی شدید – رد می‌شود
• نمونه‌های غیرفعال‌شده با حرارت – رد می‌شود

اطلاعات پایداری نمونه:

کاربرد:

• ارزیابی احتمال لژیونلوزیس شامل بیماری لژیونر، تب پونتیاک و عفونت‌های خارج ریوی ناشی از Legionella pneumophila.

اطلاعات بالینی:

• باکتری Legionella pneumophila می‌تواند باعث بیماری ریوی در افراد سالم و دارای سیستم ایمنی قوی شود.
• این بیماری می‌تواند به‌صورت پراکنده به‌عنوان پنومونی اکتسابی از جامعه یا به‌صورت همه‌گیری رخ دهد.
• بیماری لژیونر بیشتر در افراد با سرکوب سیستم ایمنی اتفاق می‌افتد، در حالی که تب پونتیاک نوعی خفیف‌تر از بیماری است که در افراد سالم بیشتر دیده می‌شود.
• عفونت‌های خارج ریوی با Legionella pneumophila نادر هستند.

شیوع و اهمیت:

• حدود ۸۵٪ از موارد ثبت‌شده لژیونلوزیس ناشی از گونه Legionella pneumophila هستند.
• سروگروه‌های ۱ و ۶ این باکتری به‌تنهایی عامل ۷۵٪ موارد بیماری هستند.

روش‌های تشخیص:

• تشخیص قطعی از طریق کشت باکتری در محیط Buffered Charcoal Yeast Extract Agar یا آزمایش تقویت اسید نوکلئیک انجام می‌شود.
• در صورت عدم امکان انجام آزمایش‌های تهاجمی مانند لاواژ برونکوآلوئولار، بررسی نمونه ادرار برای آنتی‌ژن Legionella pneumophila serogroup 1 توصیه می‌شود.
• بررسی آنتی‌بادی‌های سرمی می‌تواند به تشخیص عفونت قبلی کمک کند اما بین عفونت حاد و گذشته تمایزی ایجاد نمی‌کند.

مقادیر مرجع:

• منفی (Negative)
• این مقادیر برای تمامی سنین یکسان است.

تفسیر نتایج:

• نتیجه منفی: آنتی‌بادی‌های IgG، IgA و IgM علیه Legionella pneumophila serogroups 1-6 شناسایی نشده‌اند. با این حال، نتایج منفی احتمال عفونت را رد نمی‌کنند.
• توسعه پاسخ آنتی‌بادی ممکن است ۴ تا ۸ هفته طول بکشد، بنابراین نمونه‌گیری زودهنگام ممکن است به سطح آنتی‌بادی قابل‌شناسایی نرسیده باشد.
• سطح آنتی‌بادی ممکن است پس از یک ماه کاهش یابد و حتی برخی افراد پس از ابتلا، پاسخ ایمنی کافی ندهند.
• نتیجه مثبت: نشان‌دهنده قرار گرفتن در معرض باکتری Legionella است اما تفاوت بین عفونت فعال و قبلی را مشخص نمی‌کند.
• میزان پاسخ آنتی‌بادی را نمی‌توان برای تعیین شدت یا فعال بودن عفونت استفاده کرد.
• توصیه می‌شود که در موارد نتایج مشکوک، آزمایش مجدد بر روی نمونه دوم انجام شود.

موارد احتیاط:

• تشخیص بیماری نباید تنها بر اساس نتیجه مثبت آنتی‌بادی انجام شود.
• نتایج آزمایش باید همراه با ارزیابی بالینی و نتایج سایر روش‌های تشخیصی تفسیر شوند.
• نتیجه مثبت نشان‌دهنده عفونت احتمالی با یکی از سروگروه‌های ۱ تا ۶ است اما نوع دقیق گونه را مشخص نمی‌کند.
• امکان واکنش متقاطع با سایر گونه‌های Legionella وجود دارد.
• نتایج مثبت ممکن است به دلیل واکنش متقاطع با آنتی‌بادی‌های ناشی از سایر عفونت‌ها باشد، از جمله:
  • Pseudomonas aeruginosa
  • Rickettsia spp.
  • Coxiella burnetii
  • Haemophilus spp.
  • Campylobacter jejuni
  • Bacteroides spp.
• برخی افراد سالم نیز ممکن است به‌طور طبیعی آنتی‌بادی علیه Legionella داشته باشند.
• توصیه می‌شود از روش‌های مستقیم مانند کشت یا تست تقویت اسید نوکلئیک برای تشخیص قطعی استفاده شود.
• ویژگی‌های عملکردی این آزمایش برای نمونه‌هایی به‌جز سرم تأیید نشده است.
• نمونه‌های همولیز شده، لیپمیک، آلوده به باکتری یا غیرفعال‌شده با حرارت ممکن است منجر به نتایج نادرست شوند.

منابع علمی:

• Koneman EW, Allen SD, Janda WM, et al. Color Atlas and Textbook of Diagnostic Microbiology. 5th ed. Lippincott-Raven Publishers; 1997.
• Edelstein PH, Roy CR. Legionnaires’ disease and Pontiac fever. In: Bennett JE, Dolin R, Blaser MJ, eds. Mandell, Douglas, and Bennett’s Principles and Practice of Infectious Diseases. 9th ed. Elsevier; 2020.

توضیح روش:

• کیت Legionella برای شناسایی آنتی‌بادی‌های کلاس IgG، IgA و IgM علیه Legionella pneumophila در سرم انسان طراحی شده است.
• فرآیند آزمایش شامل سه مرحله انکوباسیون است:

مراحل انجام آزمایش:

1. مرحله اول:
   • نمونه‌های سرمی (با رقت مناسب) درون چاهک‌های چند‌گانه (multiwells) که با کوکتل غیرفعال‌شده و محلول‌شده از گروه‌های ۱ تا ۶ باکتری Legionella pneumophila پوشش داده شده‌اند، انکوبه می‌شوند.
   • آنتی‌بادی‌های اختصاصی IgG، IgA و IgM در نمونه بیمار به آنتی‌ژن‌های ثابت‌شده متصل می‌شوند.
   • پس از انکوباسیون، صفحه شسته شده تا آنتی‌بادی‌های غیرمتصل و سایر ترکیبات سرمی حذف شوند.
2. مرحله دوم:
   • یک معرف کونژوگه با پراکسیداز (peroxidase-conjugated) که حاوی آنتی‌بادی ضد IgG، IgA و IgM انسانی است، به چاهک‌ها اضافه شده و صفحه انکوبه می‌شود.
   • کونژوگه با آنتی‌بادی‌های متصل‌شده در مرحله اول واکنش داده و پس از آن، چاهک‌ها مجدداً شسته می‌شوند تا کونژوگه‌های واکنش‌نداده حذف شوند.
3. مرحله سوم:
   • چاهک‌های حاوی کونژوگه متصل‌شده با محلول سوبسترای پراکسیداز انکوبه می‌شوند.
   • هیدرولیز سوبسترا توسط پراکسیداز منجر به تغییر رنگ می‌شود.
   • پس از مدت‌زمان مشخصی، واکنش متوقف شده و شدت رنگ محلول به‌صورت فوتومتریک اندازه‌گیری می‌شود.
   • شدت رنگ متناسب با غلظت آنتی‌بادی در نمونه آزمایش است.

منبع:

• بروشور کیت آزمایش L. pneumophila IgG/IgM/IgA Test System، شرکت Zeus Scientific، ویرایش ۱۲/۱۹/۲۰۱۷.

گزارش PDF:

• خیر

روزهای انجام آزمایش:

• چهارشنبه

زمان آماده‌سازی گزارش:

• ۱ تا ۷ روز

مدت نگهداری نمونه:

• ۱۴ روز

محل انجام آزمایش:

• Rochester

هزینه‌ها:

• کاربران مجاز می‌توانند با ورود به سیستم Test Prices اطلاعات دقیق هزینه‌ها را مشاهده کنند.
• مشتریانی که به سیستم قیمت آزمایش‌ها دسترسی ندارند، می‌توانند به‌صورت ۲۴ ساعته و ۷ روز هفته با خدمات مشتریان تماس بگیرند.
• مشتریان جدید باید با نماینده حساب خود تماس بگیرند. برای دریافت راهنمایی، با خدمات مشتریان در ارتباط باشید.

طبقه‌بندی آزمایش:

• این آزمایش بر اساس دستورالعمل‌های سازنده تغییر یافته است.
• ویژگی‌های عملکردی آن توسط Mayo Clinic مطابق با الزامات CLIA تأیید شده است.
• این آزمایش توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تأیید یا تأیید نشده است.

اطلاعات کد CPT:

• 86713

اطلاعات LOINC®:

منابع تنظیم آزمایش:

فایل‌های تنظیم:

• دانلود فایل Excel
• دانلود فایل PDF

نمونه گزارش‌ها:

• گزارش‌های نرمال
• گزارش‌های غیرطبیعی